maandag 28 mei 2012

Meer - Egmondermeer


“MEER - EGMONDERMEER”
2000 / 2012
In januari van 2000 zijn de eerste foto’s voor Meer – Egmondermeer in de polder gemaakt. Het gaat ons om een persoonlijke impressie niet om een historisch verslag. In de loop der jaren zijn er veel nieuwe opnames gemaakt. Het project loopt nog steeds.


“De Egmondermeer is een buurtschap en polder in de gemeente Bergen (NH). Egmondermeer is gelegen tussen Egmond aan den Hoef. Van oorsprong was de Egmondermeer een ondiep meer. In dit meer waren verschillende eilandjes gelegen. De drooglegging van het meer gebeurde tussen 1564 en 1565 onder leiding van Lamoraal, Graaf van Egmont. Na de drooglegging van het meer vestigde zich een aantal kleine veehouderijen. Later werden deze langzaam vervangen door de gecombineerde boerderijen. In de polder waren ook een tijd papiermolens en kalkovens gevestigd en tussen 1905 en 1934 liep er dwars door de polder de stoomtramlijn van Alkmaar - Egmond aan Zee. De polder is agrarisch gericht poldergebied met schaarse bewoning, die dan ook vooral bestaat uit boerderijen. Als je naar de kaart kijkt dan lijkt er niet zo veel veranderd in de loop der jaren.”


De tijd gaat echter sneller dan je in eerste instantie realiseert. Sommige foto’s lijken uit ver vervlogen tijden. Er is in de laatste jaren veel veranderd in de meer. Om een paar dingen te noemen:
Er  is veel grasland gekeerd voor bollenland
Zo zijn er steeds meer koeien verdwenen en paarden bijgekomen.
De oude geitenschuur bij de Klompenhoeve werd afgebroken en vervangen voor een nieuwe moderne schuur. De geiten zijn inmiddels geoormerkt.
Het kamperen bij de boer heeft een vlucht genomen.
Langs de Hoeverweg is een boerderij afgebroken. Op de plek is er een nieuwe verrezen.
Er was jaren veel commotie over een nieuwe schuur van Verdegaal. Inmiddels is de bouw voltooid.
Jaren werd er niet geschaatst op de Hoevervaart.


De foto’s die hier nu te zien zijn, is een kleine selectie uit de foto’s. Het ligt in de bedoeling om in de komende jaren nog meer foto’s te maken en uiteindelijk het eindresultaat een speciale uitgave uit te brengen. Sommige foto’s zijn nu al historische opnames.



















zondag 27 mei 2012

Het ongeschreven verlangen


Vreemde Zaken : Het ongeschreven verlangen (2008)
Ieder mens heeft ze maar wil dat niet altijd toegeven : geheime verlangens. Bij het  “ongeschreven verlangen” gaat het om het verlangen dat in het hoofd is verborgen en ongeschreven blijft.

Op de lege bladzijde zal het nooit worden genoteerd. In de hersenpan kristalliseren de verlangens uit tot  spinsels van een onvervulde droom. De pen zal nooit in de inkt gedoopt worden om het op te tekenen.  De geest blijft in de fles.  De inkt verdampt.

















Vreemde Zaken : Den Haag 2008


Vreemde Zaken : 29 Februari 2008 Den Haag
Het doel van de reis was de tentoonstelling van "Lucien Freud" in het Haags Gemeente-
museum. De tentoonstelling  "Picasso in Den Haag "liep op zijn eind. Gevolg een  lange wachttijd , daarom zijn we eerst naar het naast gelegen GEM gegaan. In het grand cafĂ©  viel naast ons een zoutvat op de grond. Het spatte uiteen. De glassplinters en het zout werden door ons gelijk  in een servet verzameld. Het personeel was verbaasd over onze actie. De stoffer kwam niet in actie en zij vertrokken met een leeg blik.





zaterdag 26 mei 2012

Zandnagel : Intro


De Zandnagel : Intro
De titel  "Zandnagel" is vreemd.
Zand is het poeder van steen. Vroeger was een zandkorrel misschien een onderdeel van een alp. Nu is het erg instabiel en het kan eenvoudig van vorm veranderen. Als je zand te stevig vast houdt dan glijdt het door je vingers.  De reis van een zandkorrel is nooit afgelopen en duurt eeuwig voort.


Een nagel is een oude spijker. Een zandnagel is een surrealistisch woord. Je kunt immers geen zand vast “nagelen”. Bij het nagelen van het zand zou de punt de korrels slechts uiteendrijfvenen. Hij gaat letterlijk kopje onder en zal roemloos het onderspit delven tegen de numerieke overmacht van de miljarden minuscule korrels.
De oude nagels zijn afkomstig uit Carona. Boer Bindli had ze gevonden in een eeuwen oude staldeur. Ze zijn stuk voor stuk ambachtelijk met de hand gesmeed. Elke nagel is daardoor anders van vorm. Iedere kop heeft zijn eigen karakter. Elke nagel is uniek.
De nagels zijn door de tand des tijd verroest en verweerd. Sommige punten zijn krom geslagen. Boer Bindli kon ze niet meer gebruiken en wist niet wat hij er mee moest doen.  “Die nageln sind nicht brauchbar”. Weggooien was zonde, misschien hadden die kunstenaars een leuk idee. We zijn ermee aan de slag gegaan. Het was een lange weg voordat de nagels hun bestemming hadden gevonden. Het begon met de foto’s.