De Klim

“De Klim”

“Zo dichtbij en toch zo ver weg”.

In de Wimmenummer duinen lag de blokhut de Klim. Max, Zita en ik hadden regelmatig

gebruik gemaakt van deze  rustieke vakantieplek in de duinen van Six.

Het huisje lag halverwege op een heuvel,een beetje afgezonderd van het vogelpad.

Er was geen  elektriciteit, dus geen verlichting, koelkast, tv, of computer met internet.

Je leefde hier met het ritme van de dag, met het zonlicht, het weer en de wind.

In deze drukke lawaaierige tijd was het een plek van rust en stilte. Wanneer je voor het

huisje zat dan waande  je je in een andere wereld. Over het zandpad kwam er slechts af

en toe een wandelaar langs. Als de wind uit het oosten waaide dan hoorde je vaag het

autoverkeer van de Heerenweg, maar verder overheerste het geluid van de ruisende

bladeren. Aan het begin van de avond scheerden de libellen vrolijk rond door de lucht.

Later, als de duisternis viel, was het de tijd voor de rappe vleermuizen en de uilen.

Door het nieuwe beleid van de PWN is na ruim 50 jaar “De Klim” verplaatst naar een lager

gedeelte van de duinen bij Egmond aan Zee.Onze herinneringen aan de oude  plek van

“de Klim” wij nemen mee in de vorm van de Koffer en  foto’s. Een vrije vertaling van het

unieke vakantie gevoel : “Zo dichtbij en toch zo ver weg”.

In de koffer zitten zes kleine stillevens  gemaakt met gevonden voorwerpen uit het duingebied.

De serie van twaalf foto’s zijn gemaakt in en rond ‘de Klim’ en de verbrande pan.

Het jaagpad

Het verweerde karkas

Het zandgat

Het vertrek

De klapdeur

Het lichtnet

De nachtsleper

De vallende ster

De klim

E was here

De knoop

De verbrande pan

Door het nieuwe beleid van de PWN is na ruim 50 jaar “De Klim” verplaatst naar een lager

gedeelte van de duinen bij Egmond aan Zee.

De oude plek van "De Klim"